U Islamskoj zajednici u BiH 07. maj se tradicionalno obilježava kao Dan džamija.
Toga dana 1993. godine srušena je čuvena Ferhadija džamija u Banjaluci. Taj dan se na osnovu odluke Rijaseta obilježava kao Dan džamija u BiH.
DŽAMIJA (MESDŽID) U KUR‘ANU
“Allahove džamije grade i održavaju oni koji u Allaha i u onaj svijet vjeruju i koji namaz obavljaju i zekat daju i koji se nikoga osim Allaha ne boje; oni su, nadati se je, na pravom putu.” Et-Tevbe, 18
“Džamije su Allaha radi, i ne molite se, pored Allaha, nikome!” El-Džinn, 18
“Ima li većeg nasilnika od onoga koji brani da se u Allahovim džamijama ime Njegovo spominje i koji radi na tome da se oni poruše? Takvi bi trebalo da u njih samo sa strahom ulaze. Na ovom svijetu doživjeće sramotu, a na onom svijetu patnju veliku!” El-Bekare, 114
DŽAMIJA (MESDŽID) U HADISU
“Ko se kod svoje kuće očisti a zatim ode u jednu od džamija da obavi jedan od Allahovih farzova, jednim korakom mu se oprašta grijeh a drugim podiže stepen (u Džennetu)”. Muslim
“Kad god neko ode u džamiju – jutrom ili naveče – Allah mu pripremi mjesto u Džennetu, koliko god puta ode ujutro i naveče.” Buharija i Muslim
“Namaz obavljen zajednički (u džematu) je vredniji od namaza pojedinca za dvadeset sedam puta”. Buharija i Muslim
“Ko uzme abdest i ode u džamiju, on je Allahu zijaret učinio, a obaveza onoga kome je zijaret učinjen je da počasti onoga koji ga je posjetio!” El-Bejheki
DŽAMIJA (MESDŽID) U SRCIMA MUSLIMANA
Na osnovu Allahovog kur’anskog i Poslanikovog sunnetskog kazivanja o džamijama, ali i na osnovu neprekidne prakse muslimana koji su rađani i živjeli u različitim vremenima i prostorima Bosne i Hercegovine, bez ikakve sumnje i šubhe je džamija nastanjena u srcima muslimana. Kako je sami vjernici u Allaha i Sudnji dan “drže u životu” isto tako su džamije Allahovom voljom prvi glasnici života u sredinama iz kojih su muslimani silom prilika protjerani, nakon što su se vratili iz muhadžirluka. Svjedok tome su mnogobrojne obnovljene džamije na istim onim mjestima gdje su bile njihove prethodnice. Čak šta više, muslimani ni u muhadžirluku nisu imali smiraja u sredinama gdje nije bilo džamije, pa su gradili nove i udovoljavali svojoj duhovnoj potrebi, potrebi robovanja Svevišnjem. Nije li to oličje poslaničke prakse da gradi džamiju samim dolaskom u Kuba, nadomak Medine?
Neprijatelji islama i muslimana kao da ne shvataju da je vjera nešto što se ne može uništiti rušenjem bogomolje! Vanjska bogomolja je samo reflekcija one unutrašnje koja je mnogo važnija i mnogo dublje utemeljena u srcima svih muslimana na ovoj našoj zajedničkoj planeti!
